Ένα πολιτικό έτος 365 ή 366 ημερών δεν μπορεί να συμπίπτει με ένα ηλιακό έτος που μετρά 365 ημέρες, 5 ώρες, 48 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα. Με το πέρασμα του χρόνου, η προσπάθεια να διορθωθεί αυτή η "αποσύνδεση" μεταξύ πολιτικού και ηλιακού έτους προκάλεσε μεγάλη σύγχυση.
Φαίνεται ότι την εποχή του Ρόμολου, 8ος αιώνας π.χ., το πολιτικό έτος είχε 304 ημέρες διαιρεμένες σε 10 μήνες. Τα ονόματα των μηνών ήταν τα σημερινά, εκτός των ιανουαρίου και φεβρουαρίου που δεν υπήρχαν. Ο μήνας ιούλιος ονομαζόταν Quintilis στα λατινικά, δηλαδή "πέμπτος μήνας" (quinto=πέμπτος στα ιταλικά): μετονομάστηκε ιούλιος αργότερα απο το Μάρκο Αντώνιο προς τιμήν του Ιουλίου Καίσαρα που είχε γεννηθεί εκείνο το μήνα. Ο μήνας αύγουστος ονομαζόταν Sextilis στα λατινικά, δηλαδή "έκτος μήνας" (sesto=έκτος στα ιταλικά): ο Καίσαρας Αύγουστος αφιερώνει μετέπειτα την ονομασία στο πρόσωπό του, αύγουστος, για να τιμήσει τρεις κερδοφόρες μάχες και το τέλος των εμφυλίων πολέμων που έλαβαν χώρα εκείνο το μήνα. Οι μήνες σεπτέμβριος, οκτώβριος, νοέμβριος και δεκέμβριος υποδήλωναν αντίστοιχα τον έβδομο, όγδοο, ένατο και δέκατο μήνα του έτους. Ο ιανουάριος και ο φεβρουάριος προστέθηκαν σύμφωνα με το μύθο απο το ρωμαίο βασιλιά Νούμα Πομπίλιο, μεγαλώνοντας έτσι το έτος σε 355 μέρες. Ωστόσο αυτή η διαφορά των 10 ημερών και μισής, μεταξύ ηλιακού έτους και έτους κατά Νούμα Πομπίλιον, προκάλεσε μέσα σε μικρό διάστημα μια σημαντική αποκοπή των εποχών απο το πολιτικό έτος.
Ο Ιούλιος Καίσαρας το 46 π.χ. προχωρά σε μια νέα μεταρρύθμιση. Ορίζει ότι το ρωμαικό έτος 708 (46 π.χ.) περιλαμβάνει 445 ημέρες, ως τελευταίο έτος σύγχυσης, και μετά το οποίο ακολουθούν έτη απο 365 ημέρες με επιπλέον μια εμβόλιμη ημέρα ανά τέσσερα χρόνια. Έτσι καθορίζεται το ιουλιανό ημερολόγιο που διαιρείται σε 12 μήνες.
Ο στόχος συνένωσης του πολιτικού ημερολογίου με το ηλιακό έτος, πάραυτα, δεν είχε επιτευχθεί πλήρως διότι το τελευταίο είναι μικρότερο κατά έντεκα λεπτά απ' ότι 365 ημέρες και ένα τέταρτο. Αυτή η μικρή διαφορά μεταμορφώνεται σε χρόνο μιας ολόκληρης ημέρας μέσα σε 128 χρόνια ή 3 ημερών σε περίπου 400 χρόνια. Με τη γρηγοριανή μεταρρύθμιση (εξ'ού και το γρηγοριανό ημερολόγιο) καθορίζεται ότι πρέπει να είναι κοινά (και όχι δίσεκτα) τα έτη ενός αιώνα που δε διαιρούνται με το 400. Με την εφαρμογή της γρηγοριανής μεταρρύθμισης διορθώνονται και τα χρονικά λάθη του παρελθόντος: η επόμενη ημέρα της πέμπτης 4 οκτωβρίου 1582 γίνεται η παρασκευή 15 οκτωβρίου, δημιουργώντας έτσι ένα χρονικό άλμα 10 ημερών. Το γρηγοριανό ημερολόγιο υιοθετήθηκε σταδιακά σχεδόν απο όλα τα πολιτισμένα κράτη.
Φαίνεται ότι την εποχή του Ρόμολου, 8ος αιώνας π.χ., το πολιτικό έτος είχε 304 ημέρες διαιρεμένες σε 10 μήνες. Τα ονόματα των μηνών ήταν τα σημερινά, εκτός των ιανουαρίου και φεβρουαρίου που δεν υπήρχαν. Ο μήνας ιούλιος ονομαζόταν Quintilis στα λατινικά, δηλαδή "πέμπτος μήνας" (quinto=πέμπτος στα ιταλικά): μετονομάστηκε ιούλιος αργότερα απο το Μάρκο Αντώνιο προς τιμήν του Ιουλίου Καίσαρα που είχε γεννηθεί εκείνο το μήνα. Ο μήνας αύγουστος ονομαζόταν Sextilis στα λατινικά, δηλαδή "έκτος μήνας" (sesto=έκτος στα ιταλικά): ο Καίσαρας Αύγουστος αφιερώνει μετέπειτα την ονομασία στο πρόσωπό του, αύγουστος, για να τιμήσει τρεις κερδοφόρες μάχες και το τέλος των εμφυλίων πολέμων που έλαβαν χώρα εκείνο το μήνα. Οι μήνες σεπτέμβριος, οκτώβριος, νοέμβριος και δεκέμβριος υποδήλωναν αντίστοιχα τον έβδομο, όγδοο, ένατο και δέκατο μήνα του έτους. Ο ιανουάριος και ο φεβρουάριος προστέθηκαν σύμφωνα με το μύθο απο το ρωμαίο βασιλιά Νούμα Πομπίλιο, μεγαλώνοντας έτσι το έτος σε 355 μέρες. Ωστόσο αυτή η διαφορά των 10 ημερών και μισής, μεταξύ ηλιακού έτους και έτους κατά Νούμα Πομπίλιον, προκάλεσε μέσα σε μικρό διάστημα μια σημαντική αποκοπή των εποχών απο το πολιτικό έτος.
Ο Ιούλιος Καίσαρας το 46 π.χ. προχωρά σε μια νέα μεταρρύθμιση. Ορίζει ότι το ρωμαικό έτος 708 (46 π.χ.) περιλαμβάνει 445 ημέρες, ως τελευταίο έτος σύγχυσης, και μετά το οποίο ακολουθούν έτη απο 365 ημέρες με επιπλέον μια εμβόλιμη ημέρα ανά τέσσερα χρόνια. Έτσι καθορίζεται το ιουλιανό ημερολόγιο που διαιρείται σε 12 μήνες.
Ο στόχος συνένωσης του πολιτικού ημερολογίου με το ηλιακό έτος, πάραυτα, δεν είχε επιτευχθεί πλήρως διότι το τελευταίο είναι μικρότερο κατά έντεκα λεπτά απ' ότι 365 ημέρες και ένα τέταρτο. Αυτή η μικρή διαφορά μεταμορφώνεται σε χρόνο μιας ολόκληρης ημέρας μέσα σε 128 χρόνια ή 3 ημερών σε περίπου 400 χρόνια. Με τη γρηγοριανή μεταρρύθμιση (εξ'ού και το γρηγοριανό ημερολόγιο) καθορίζεται ότι πρέπει να είναι κοινά (και όχι δίσεκτα) τα έτη ενός αιώνα που δε διαιρούνται με το 400. Με την εφαρμογή της γρηγοριανής μεταρρύθμισης διορθώνονται και τα χρονικά λάθη του παρελθόντος: η επόμενη ημέρα της πέμπτης 4 οκτωβρίου 1582 γίνεται η παρασκευή 15 οκτωβρίου, δημιουργώντας έτσι ένα χρονικό άλμα 10 ημερών. Το γρηγοριανό ημερολόγιο υιοθετήθηκε σταδιακά σχεδόν απο όλα τα πολιτισμένα κράτη.
