Βαρόμετρα - κασσίτερος · γυαλί

Ένα απο τα προβλήματα με το οποίο ο Γαλιλαίος (1564-1642) ασχολήθηκε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ήταν η αδυναμία να ανυψώσει μια στήλη ύδατος πάνω απο 9,70 μέτρα. Το γεγονός ότι η στήλη μπορούσε να φτάσει μέχρι ένα ύψος εκφραζόταν την εποχή εκείνη με τον όρο "horror vacui" (φόβος του κενού) απο μέρους της Φύσης: δηλαδή ήταν η Φύση που συμπλήρωνε τον στερημένο αέρα με το πιο άμεσα κοντινό υλικό. Ο Γαλιλαίος πίστευε ότι το "horror vacui" είχε μια δύναμη μετρήσιμη, την οποία και ονόμασε "περιορισμένο ύψος", για να εξηγήσει έτσι το ανώτατο όριο που μπορούσε να ανυψωθεί μια στήλη νερού. Μετά το θάνατο του δασκάλου Γαλιλαίου, ήρθε ο Τοριτσέλι (1608-1647) να δώσει τη λύση του προβλήματος με ένα μηχανισμό πιο ευέλικτο, έναν σωλήνα γεμάτο με υδράργυρο στον οποίο το υγρό δεν ανέβαινε άνω των 76 εκατοστών, επιτυγχάνοντας έτσι ισοδύναμη πίεση μίας στήλης ύδατος 1 κιλού/cm. Μαζί με τον Βιτσέντζο Βιβιάνι εισάγει λοιπόν ένα νέο όργανο, το βαρόμετρο, που μετρούσε την "ατμοσφαιρική πίεση".